Ontmoet de verzamelaars: Jean-Maxime Marleau

In deze reeks interviews vertellen verzamelaars over hun liefde voor videogame- en popcultuurkunst, hun persoonlijke voorkeuren en de manier waarop zij hun voorwerpen tentoonstellen. Deze week: Jean-Maxime Marleau uit Salaberry-de-Valleyfield, Quebec, vertelt hoe zijn Dark Souls-collectie hem verbindt met zijn overleden vrouw, Saroun.

Jean-Maxime Marleau is een knutselaar, leren we tijdens een videogesprek. Als elektromechanicus bouwde en bediende de Quebecker zijn eigen 3D-printers voordat zijn hobby hem een baan bezorgde als 'additive manufacturing specialist' bij een toonaangevend 3D-printbedrijf. "Ik maak graag dingen wanneer daar tijd voor is, waarbij ik de grenzen opzoek van wat mogelijk is met 3D-printen", zegt hij. "Dat helpt als ik met onze klanten praat, want met de meeste dingen waar ze vragen over hebben, heb ik ervaring uit de eerste hand."

Terwijl hij de camera oppakt voor een rondleiding door het huis, vertelt Marleau enthousiast over de verschillende geprinte voorwerpen die er rondslingeren. Ze variëren van sierlijke spaarvarkens en een juwelenrek in de vorm van een hert (met een oversized gewei om kettingen in te hangen) tot verfijnde beeldjes van Dark Souls-personages, Monster Hunter-wapens (op schaal, don't worry), en nog veel meer. "Het Dark Souls beeldje heeft mijn vrouw geschilderd," zegt hij, terwijl hij me de ingewikkelde details op een mooi, klein beeldje laat zien. "Ze was een kunstenares die vooral digitaal werkte, maar ook goed met verf overweg kon, zoals je kunt zien. Alles wat ik niet kan, kon zij wel."

Souls fans

De opmerking is een van de vele liefdevolle uitlatingen die Marleau doet over zijn overleden vrouw Saroun, die in 2018 overleed, nadat ze 4,5 jaar met kanker te maken had gehad. Vandaag de dag heeft bijna elke kamer in zijn huis iets dat Marleau aan haar herinnert, en vaak is het gerelateerd aan Demon's Souls of Dark Souls, zoals het standbeeld. "We waren enorme Souls-fans," zegt Marleau. "Er is iets met die games dat je in andere games niet vindt, met name in de manier waarop je je beloond voelt nadat je eindelijk een eindbaas hebt verslagen."

De wederzijdse passie begon toen Saroun haar baan verloor en thuis kwam te zitten. "Ik was een grote Demon Souls-speler, zij zocht iets om te doen, dus ik zei: waarom probeer je dit spel niet, kijk of je voorbij de eerste baas kunt komen! Toen ik na het werk terugkwam, was de eindbaas dood, maar zonder dat ze wist dat je R3 kon gebruiken om doelen te locken, haha. Ze was meteen ongelooflijk goed in het spel."

Dark Souls

Nadat Saroun Demon's Souls had uitgespeeld, begon het stel samen aan Dark Souls, waarbij ze twee PS4's en twee schermen in de kelder opstelden, zodat ze de singleplayer-game samen konden ervaren. "We wachtten altijd tot de ander thuiskwam voordat we begonnen," voegt Marleau toe. "We wilden niets missen van wat de ander deed."

Deze oefening ging door tot en met Dark Souls I en II. "Toen we Dark Souls III speelden was ze al ziek, maar we speelden door, omdat het rustgevend voor haar voelde. Anderen deden ook mee, zoals toen haar broer en tienernichtje langskwamen met hun spullen en we drie dagen lang probeerden de Dancer of the Boreal Valley-baas te doden."

Kampvuur

Een ingelijste print van de Dancer hangt nu trots op de overloop - Saroun gebruikte altijd het harnas van de Dancer nadat zij haar had verslagen. Aan een andere muur hangt de prent Artorias the Abysswalker van de Spaanse kunstenaar Nekro, ook vakkundig ingelijst. "Ik denk dat ik evenveel geld uitgeef aan het inlijsten als aan de prints," zegt Marleau. "Het heeft even geduurd voordat ik de juiste vond, maar nu weerspiegelt de versiering van de lijst van Artorias de versiering van de afbeelding.

Marleau's laatste kunstwerk van Dark Souls hangt boven de eettafel. Het is een grote prent genaamd Bonfire, de afbeelding die FromSoftware gebruikte als cover art voor de Japanse release van Dark Souls in 2011. Een ridder rust uit bij een kampvuur en vindt rust nadat hij weer een dag heeft overleefd. Voor Marleau dient het als een sterke analogie. "Mijn vrouw en ik hebben zoveel dingen samen gedeeld en we hebben zoveel Dark Souls gespeeld dat het voor mij passend voelde om deze kunst hier op te hangen. Als ik een slechte dag heb, heb ik altijd deze plek om naar terug te keren."