Ghostwire: Tokyo's duistere bezoekers

Neem een moderne stad, laat alle mensen verdwijnen en vervang ze door bovennatuurlijke wezens - en je hebt een passend decor voor een horror/avonturenspel. Het uitgangspunt van Ghostwire: Tokyo is dat de Japanse hoofdstad is overgenomen door de griezelige en mysterieuze Visitors. Aan jou de eer om de zaken recht te zetten.

Natuurlijk is er een hoop te doen voordat je dat punt bereikt. Het team van de Japanse studio Tango Gameworks ontwierp een reeks fascinerende wezens die even angstaanjagend als intrigerend zijn, Visitors genoemd. De ontwerpen voor die Visitors leunen sterk op figuren uit de Japanse cultuur en folklore. Hier onze vijf favoriete ontwerpen.

1. Kuchisake-Onna

Wanneer je in het spel voor het eerst een "Kuchisake-Onna" ontmoet, zie je een jonge, gemaskerde vrouw. Zij mag dan wel erg lang zijn in vergelijking met andere Japanse vrouwen, maar verder is er niets ongewoons aan haar - ver voordat Covid uitbrak, droegen de Japanners maskers in het openbaar om de verspreiding van virussen tegen te gaan.

Maar als je haar benadert, zul je snel merken dat ze niet de doorsnee Japanse vrouw is. Ze zal je vragen of je haar mooi vindt. Als je "nee" antwoordt, zal ze je doden met een grote schaar. Als je "ja" antwoordt, neemt ze haar masker af en herhaalt zij de vraag, waarbij ze de afschuwelijke wonden op haar gezicht aan je toont: snedes van oor tot oor. We zullen niet verklappen welk antwoord tot welke actie leidt, maar beide uitkomsten zijn niet fraai en je hebt je beste skills nodig om haar te verslaan.

De "kuchisake onna," ofwel de vrouw met een gespleten gezicht, is gebaseerd op een traditioneel type "onryō", een geest die wraak zoekt om het onrecht uit zijn verleden recht te zetten. In de volksverhalen is deze geest ofwel het slachtoffer van een wraakzuchtige echtgenoot die zijn vrouw verminkt als straf voor haar ontrouw, ofwel het slachtoffer van een afschuwelijk mislukte tandheelkundige behandeling.

2. Nekomata

Japan zou Japan niet zijn zonder zijn aandeel in "kawaii". De "cultuur van het schattige", die in de jaren zestig is ontstaan door bedrijven als Sanrio ("Hello Kitty") en sindsdien wordt aangedreven door een zee van manga, overtreft andere succesvolle Japanse exportproducten (de Walkman of de Toyota Corolla) ruimschoots in termen van wereldwijde culturele invloed.

In Ghostwire: Tokyo, is de meeste schattigheid wel uit de stad verdwenen. Maar niet helemaal: er zijn nog katten! De Nekomata zijn yōkai (natuurgeesten) in de vorm van katten met twee staarten die optreden als winkeliers in de kiosken van de stad. Voor een kleine prijs voorzien zij de speler van voorraden, munitie en ook een beetje gezelligheid - iets wat erg gemist wordt nu alle mensen uit de straten verdwenen zijn.

Nekomata maken al sinds ten minste de 14e eeuw deel uit van de Japanse folklore. In oude manuscripten zijn ze echter minder schattig dan in Ghostwire: van één wordt gezegd dat hij in één nacht verschillende mensen heeft gedood en opgegeten. Misschien is dit ook de reden voor de lege straten in Ghostwire?

3. Kappa

Voor westerse oren kan Japanse folklore nogal wild zijn. Wees dus niet verbaasd te vernemen dat kappa amfibische yōkai zijn die mensen onder water aanvallen om - we citeren Wikipedia hier - "een mythisch orgaan, shirikodama genaamd, te verwijderen uit de anus van hun slachtoffer".

In het spel speelt dit oude volksverhaal zich precies zo af als je de "jongen die zich niet kan bewegen" tegenkomt, wiens geest boven een vijver zweeft nadat de inwonende kappa iets van hem heeft "afgepakt". Als speler moet je de kappa misleiden met een list (en een stuk komkommer) om de jongen te bevrijden, anders wacht jou hetzelfde lot.

Een andere aanvalsmogelijkheid wordt buiten het spel gesuggereerd door de Japanse tekenaar Tsukioka Yoshitoshi (1839-1892), die op een houtsnede iemand laat zien die zijn billen opent voor een horde kappa's om ze weg te blazen met een welgemikte scheet.

Zoals we al zeiden: wild.

4. Shine Dancers

De Shine Dancers bewegen zich ergens tussen schattig en doodeng in. Het model voor deze vliegende Visitors zijn de "teru-teru bōzu" hangers, poppen van stof of tissuepapier die aan gebouwen worden gehangen om geluk te brengen. Kinderen hangen de poppen bijvoorbeeld aan hun raam op de dag voor een schoolpicknick of een ander uitstapje om zo zonnig weer af te dwingen. Hang je de pop ondersteboven, dan vraag je de goden om regen.

In het spel zijn deze bekende poppen niet zo ongevaarlijk. Als vliegende geesten vallen zij de speler van boven aan, zonder ooit die verontrustende inktzwarte glimlach te verliezen die op het doek is geschilderd. Plotseling is het een kruising tussen een Halloween spook met een laken over zijn hoofd en een misdadiger bungelend aan een galg, en het maakt niet uit of je hoopt op zonneschijn of regen.

5. Rainwalkers

Onze laatste keuze voor deze lijst zijn de Regenwandelaars. Op het eerste gezicht lijken het gewone kantoorbedienden of schoolmeisjes met zwarte paraplu's, een normaal beeld voor iedereen die ooit in Tokio is geweest. Op elke ondergrondse rit en op elk uur van de dag kom je er tientallen tegen, en als ze je afschrikken, komt dat door hun grote aantallen. Ze zijn overal, de hele tijd, de hele tijd, en - sorry, Japanse werknemers - ze zien er volkomen inwisselbaar uit.

Misschien zijn de Regenwandelaars in het spel daarom zo eng. Het is niet het feit dat ze gezichtsloos zijn, of zelfs zonder hoofd. Onze angst voor hen komt voort uit het zoeken door de menigte op een ondergronds perron en denken: wat als ze zich plotseling tegen mij keren? Iets wat in het echte leven nooit zal gebeuren, maar de angst is echt en houdt verband met een algemene angst voor menigten die wordt versterkt door de gelijkenis van de mensen in die menigte.