'Persona 5' is een Japanse role playing video game van studio Atlus uit Tokio. Het spel werd september 2016 in Japan uitgebracht, en april 2017 wereldwijd. Het is de zesde game in de 'Persona' game serie en onderdeel van de grote 'Megami Tensei' franchise van games, manga, anime en TV series. Ondanks dat 'Persona 5' in alles behoorlijk 'Japans' overkomt en heftige, volwassen thema's aansnijdt, werd de game de grootste internationale hit voor Atlus.

'Persona 5' speelt zich af in hedendaags Tokio en volgt een groep middelbare scholieren op zoek naar vrijheid in een wereld geregeerd door corrupte volwassenen. Spelers doorlopen een schooljaar waarin de leden van de groep in een bovennatuurlijk 'metaversum' hun alter-ego's ontdekken (de 'Persona' uit de titel), en als gemaskerde burgerwacht het onderbewustzijn infiltreren van de mensen uit hun (echte) omgeving, om die met geweld te dwingen zich beter ten opzichte van de jongeren te gedragen.

Thematisch blijft de game dicht bij het leven van adolescenten. Scènes spelen zich af in alledaagse settings als winkelcentra of de schoolkantine, maar opvallend is de heftigheid van dingen die daar wordt besproken: aanranding, depressie, docenten die misbruik maken van hun machtspositie en meer. Situaties die de scholieren telkens aanleiding geven in de metaverse op zoek te gaan naar gerechtigheid.

De contrasten tussen doodnormale met heftige gebeurtenissen en tussen alledaagse schoolpraktijken en een fantastisch leven waarin alter-ego's demonen oproepen om vijanden te verslaan, maken van 'Persona 5' een behoorlijk Japanse game. Het is dan ook niet gek het spel te duiden als kritiek op de Japanse samenleving, en dan met name op hoe oudere, machtige mensen jongeren onder druk zetten om tegen hun zin normen in acht te nemen die niet van hen zijn. De inhoudelijk directeur van de serie, Katsura Hashino, maakt dat in interviews ook wel duidelijk: 'Persona' is een spel over teenagers die zich stuk vervelen en zeer ontevreden zijn met hun leven. "Ze zijn ten einde raad, geketend aan een wereld die zij haten maar waarvan ze toch deel uit dienen te maken."

'Persona 5' is dus te zien als een game over onderdrukking en vrijheid, onrecht en gerechtigheid. Toch voelt de game licht, opgewekt en energiek en is de presentatie even bont als gewaagd. Het visuele ontwerp is buitengewoon sterk: de uitwerking van de game personages en de unieke 'user interface designs' zijn van de buitencategorie, en ook de (zeer aanbevelenswaardige) soundtrack vol upbeat acid jazz songs mag er zijn. Samen maken ze van 'Persona 5' een spektakel van kleur, geluid en beweging dat de speler continue bij de les houdt.

Artistiek gezien leunt de game zwaar op manga en anime tradities waarin mooie jonge mensen met grote ogen vechten tegen goed geklede schurken. Tegelijk ontwijkt het de clichés vanwege de artistieke flair van art director Shigenori Soejima. Zijn tekenwerk voor de game personages is beïnvloed door Japanse series als 'Doraemon' en 'Gundam', en ook de films van Miyazaki: mensfiguren worden gedefinieerd door heldere, cartoon-y lijnen en een vrije hand in het gebruik van sterke kleuren. Elke 'Persona' game heeft een hoofdkleur als vertrekpunt: bij 'Persona 5' is dat rood. Deze kleur wordt ondersteund met een kleurenpalet dat de hoofdkleur zo sterk mogelijk uit laat komen.

Deze ingrijpende keuze in kleurgebruik komt ook sterk naar voren in het 'user interface design' van het spel. 'UI' speelt altijd al een rol op de voorgrond van een game, maar bij 'Persona 5' springt het bijna letterlijk in het oog. Explosies van tekst in overdreven grote fonts schieten voorbij, gepresenteerd op grote gekleurde stroken. Het doel van UI is de speler te informeren over diens resultaten in het spel, maar door de extravagante invulling onderstreept het design de jeugdige energie van de groep jongeren die je als speler volgt.

Het resultaat is manga die tot leven is gekomen, of interactieve anime. De game art ziet er gelikt uit, de personages zijn extreem stijlvol, de presentatie is bombastisch. Het spel overdrijft visueel, pusht de visuals naar extremen, maar doet dat met een doel: het voedt het gevoel van jeugdig optimisme en de spanning van een dubbelleven waarin je een Persona speelt die er simpelweg té cool uitziet.